geçmez oldu zifiri karanlık
aydınlanmaz sokaklar
güneş doğmak nedir bilmez
ürperir içim sessizliğimde

bir soğukluk sarar yine beni
titretir ayaz havada içimi
karanlıklarda sarsa bedenimi
ürperir içim sessizliğimde

yine başladı durgunluğum
yalnızca mutluluğaydı umudum
beni yine vurdu yorgunluğum
ürperir içim sessizliğimde

güneşe hasret kalmış bu gözler
her gece uyumayı özler
bırakmaz peşimi bu dertli sözler
ürperir içim sessizliğimde

kaplamış yine gökyüzünü bulutlar
ne ay ne de güneş doğar
sarmış göğü kara kaplı umutlar
ürperir içim sessizliğimde

günler bir bir yine geçiyor
ömür gün geçtikçe bitiyor
bu huzursuzlukta içim içimi yiyor
ürperir içim sessizliğimde

kazınmış bir alın yazısı
sarmış hayatı kader sızısı
vurmuş beni bu dost açısı
ürperir içim sessizliğimde




.....adar76...uzun zaman olmuştu sessizliğe bürünmem.....