asırlık bir çınar misali
salmışsın köklerini yerin en dibine
bağlamışsındır kendini o yere
yapayalnız kalmışsın hayatta
dalların bükmüştür boyunlarını
yaprakların bir bir sararıp dökülmüş
susuz kalmışsın yıpranmışsın
sen bitmişsin sadece farkına varmamışsın
ne cekip gidebiliyorsun ne de dik durabiliyorsun
farkına varmıyorsun ama sen hergün yavaş yavaş savruluyorsun yok oluyorsun
sen fidanken halbuki ne umutlarla dikmiştim seni
serpilip boy vermeni nekadar çok istemiştim
gölgende dinlenmeyi serinliği hissetmeyi amaçlamıştım
ne oldu anlamadım ki
sen boy verdikce gün geçtikce
herşey ters gitmeye başladı
ilkkez sende gördüm baharda solmayı yazda kuruyup çürümeyi
sen de kuruyup gittin ya diğer herşey gibi
elimi neye attıysam sen gibi oldu ya
bitti tükendi yok oldu
sende yanılttın beni asırlık çınarım
ne suyunu eksik etmiştim ne sevgimi
fazlaya mı kactım yoksa
seni ne günlerde ne şartlarda yeşerttim bilirmisin
dokunamıyorum tek bir dalına bile kesemiyorum kuruyup cürüsende
her ne olsa da sen benim asırlık çınarımdın....






adar....