Bin bir umut ile geldim ben sana
Konan göçüp gider benzersin hana
Murat alıp gülen var mı dalında
Sevemedim seni yalansın dünya

Ezelden beridir böyle kuruldun
Kimine genişsin bana dar oldun
Seveni sevenden ayırdın durdun
Muhabbetin yalan yalansın dünya

Gün gelir yaz olur yakar durursun
Geçer mevsim karlı beyaz olursun
Bir kararda durmaz döner durursun
Çözemedim seni yalansın dünya

Hakkı bilip hakkın kulu olanı
Anayı kuzudan candan cananı
Ayırıp kolladın zalim olanı
Adaletin bozuk yalansın dünya

Gül demedin gonca demedin yedin
Yaşlısını koydun gencini yedin
Sırayı bilmedin saymadın yedin
Doyup usanmadın yalansın dünya

Aşka düşüp yandım gönül elinden
Boyun büküp sustum elin dilinden
Sevenim olsaydı bıkmazdım senden
Az gelirdin bana yalansın dünya

Dalına konanı kırar dökersin
Çektirirsin çile ömür sökersin
Bir gün gelir sende batar gidersin
Merhametin yoktur yalansın dünya

Çektirdin cefayı sefa sürmedim
Geçti artık sende kalmam giderim
Geri gelmem daha seni sevmedim
Tadın tuzun yoktur yalansın dünya

Doğarken ağladım daha gülmedim
Sen sevmedin bende seni sevmedim
Haktan geldim hakka giderim
Kalmam sende artık yalansın dünya

Ömür boyu kıymet vermez yorarsın
Eceli gelene kucak açarsın
Alırsın toprağın ile sararsın
Madem böyle neden kırarsın dünya

Toprağında biter diken de gül de
Kökü sende soyu tükenmez sende
Vurursun dalına solar bir günde
Aklım ermez neden böylesin dünya
Mehmet Turgut