Mecnun oldun bir güzele
Bıkıp usanmadın gönül
Düştün bir hayal peşine
Gezdin usanmadın gönül

Hani nerde o sevgili
Bırakıp ta gitti seni
Hasret çektiğin günleri
Saydın usanmadın gönül

Ayrılıktan hiç korkmadın
Hasret çektin hep ağladın
Düştün yollara durmadın
Gezdin usanmadın gönül

Yitirdin ararsın yari
Gitti artık gelmez geri
Dünya kazan sende kepçe
Oldun usanmadın gönül

Bilmez misin geçti zaman
Bahar bitti oldu hazan
Geçti ömür doldu zaman
Gördün usanmadın gönül

Feryat ettin viran bağda
Kondun eğlendin bir dalda
Figan ile ah ı zarda
Kaldın usanmadın gönül

Uğruna canı bedeni
Verdin o güzel günleri
Bir sevda yüzünden deli
Oldun usanmadın gönül

Bilir misin ikrar nedir
Gerçek aşık sözde durur
Aldandın aptal yerine
Kondun usanmadın gönül

Umut edip de hayale
Yelme artık boştan yere
Bekleme gelmez geriye
Unut artık deli gönül

Ayda yılda bir görürsün
Sevinemez üzülürsün
Bakmaz yüzüne bilirsin
Vazgeç usanmadın gönül

Sevdiğin umman görünür
Deli gönül çağlar yürür
Dalgası beni götürür
Girme ben usandım gönül

Giden geriye gelmiyor
Akıyor yaşım dinmiyor
Beklersin gözün yollarda
Kaldı usanmadın gönül

Hayal de düş de geliyor
Gelip karşında duruyor
Uyan artık bu rüyadan
Gördün usanmadın gönül

Bülbülün zarı gülünden
Feryadı düşmez dilinden
Halden bilmezin elinden
Çektin usanmadın gönül

Yüzüne bakıp gülmedi
Sana bir umut vermedi
Biliyorsun hiç sevmedi
Yandın usanmadın gönül

Gelene meyil vermedin
Giden eldir diyemedin
Seni seveni bilmedin
Uslan artık deli gönül

Kendine layık görmedi
Sevmedi sever göründü
Avuttu yüzüne güldü
Kandın usanmadın gönül