Bu gece üstümden ağır vagonlar geçer
Paslanmış menteşeler arasında
Açılmaz kapıları kapatırsın üstüme
Öyle suskun ve öyle yalnız kalırım

Puslu bir havada
Bir kentin ortak ağrılarında
Yalnız bırakıldım
Çivisi çıkmış rotası kaybolmuş
Bu ray sessizliği
Sensizliğe sürgün eder yüreğimi

Sensizim
Sevdiğin yağmurun altında
Sırılsıklam ıslanırken yüreğim
Yalnız yürüyorum
Boş kararlı kaldırımlarda
Susmanın gölgesinde gizliyorum kendimi
Bir kentin tüm kapıları kapanmıştı sanki
İçimde cehennem yanardı oysa
Zaman telaşlı gözlerimde
Sonsuz bir aşk/ı beslerdi sana karşı
Deprem deprem yıkılırdın üstüme

Suskun dilin ile konuşamazdın
Çığlık çığlığa gözlerimdeki aşk/ı okurdun
İçimizde kimsesiz çocuklar uyurdu
Biz ask/ı taşırdık hayatin en güzel yerine
Ben susardım gözlerim dokunurdu sana

Gittiğin gün ayrılığı gelin gibi süslerdin
Bense beyazları kefen diye üstüme giyerdim
Bir nehir gibi akıp gederken içimden
Kirpiklerim ıslandı gidisinin arifesinden

Kal desem kalmazdın suskunca boyun eğerdin
Tenime değen kokunu arıyor şimdilerde gözlerim
Sen ayrılıktın
Sen hasrettin
Sen hüzün şarkısı
Özümden öte yangınımda közümdün
Son sözümdün yarınların özüydün
Buz kesmiş parmakların ısınırdı avuç içlerimde
Ellerin avuçlarımda kanardı kalbim alev alırdı
İki bakış arasında dalardık derinlere

Dur durak bilmeden kayardı yıldızlar
Ayın şavkı süzülürdü solgun gözlerimizde
Dokunurdun sessizce uzaktan en sevildiğin yere
Sıcacık bir el hisederdim içimde
İste o an eğerdi yüreğim aşk/ı içimde
Yaralı bir güvercin gibi kanat çırpardım
Umudu olmayan yarınlar için ikimize
Ve biz kanayan yüreğimizde sancılar çekerdik
Durmadan özgürlüğe kanat çırpar
Sonu bitmez masalları
Umutların yitik kentinde kendimizde arardık
Mutluluğa yelken açmış gemiler gibi
Beklerdik umudu gelmeyeceğini bile bile

Biz uzaktan uzağa dokunurduk tenlerimize
Ayni anda konuşur ayni anda ağlar
Kışın ayazını eritip solumuzda
Yazın ateşini küllendirirdik

Ben sana yandıkça sen duman olur
Tüterdin yedi dağ başında
Sen yaralı____ bir gül
Ben yaprağın olur sarılırdım sana
Kıyametler kopsa fırtınalar patlasa
Kimse ayıramazdı bizi birbirimizden
Uzaktan uzağa sevdaya dokunurdu gözlerimiz
Saçlarımızdan tırnaklarımıza akardı
Yedi veren sevgimiz

Sen giderdin yağmur ağlardı
Toprak sen kokardın sevdiğim....!!


Hasan DAĞ ((KELEBEGIME))