Acı ile kıvranırken bedenim, yok oluşumu simgelerken son çırpınmalarım, son nefesimi vereceğim yerine son sözlerimi söylemek amacım iken...
Etrafım tamamen meraklı insanlarla dolmuş şekilde
Kimsenin yardımına ihtiyacım yokken
Sonumun geldiği an
Bunca yıl; gözümün önünden bir film şeritti gibi geçidini izliyordum.
Senveben çocukluğumuzun o en güzel çağlarında tanımıştık birbirimizi.
Senin elinde bir bez bebek,
Benim ise yıpranmış bir futbol topu,
Senin üstün başın güneşte parlar iken
benim üstüm başım çamur ile kaplı.
Annenin bana o iğrenmiş bakışı senin o çocuksu masum gülüşün.
O zamanlar bilmezken aşkı ben
Tek bildiğim sadece anne sevgisi iken
Ama anlamıştım ben...
Okul yolunda o masum yürüyüşünü izlerken yanındaki babanı bile kıskanırdım o an nasıl tutabilirdi ki senin o benim bile dokunmaya kıyamadığım ellerini.
İzlerdim seni okulda kız arkadaşlarınla konuşup gülerdin meraktan duramazdım yerimde sesini duymak için yaklaşırdım yanına...
Ama
Ne kadar yakın olsam da hep uzaktım sana.
Tüm imkanları alt üst edecek şekilde yaklaşmıştım yanına imkansız bir aşkı gerçekleştirebilmek için.
Başarmıştım...
Bir aşk...
Tüm imkanları zorlayarak başardığım
Bir aşk...
Havalarda uçuyordum
Aynı büyük bir savaş kazanmış bir komutan gibi çıldırmıştım, hatırlar gibiyim.
Senelerce dillere destan bir aşk
Mutsuz hiç bir gün yok, ne kara bir kedi ne de kara bir cadı girdi aramıza.
Hep mutluyduk, sen neyi seversin neyden nefret edersin bilirdim
Aynı şekilde sende öyle... diye umardım.
Yine bir mutlu gün... sen benim ellerimi tutmuş gözlerimin içine bakmış...
Aynı sana ilk sana "seni seviyorum" dediğim zaman ki gibi, ben hazırlanmıştım "bende seni" demeye
Ama
Ayrılık...
Nedensiz ayrılık... Sorma dedin. Sustum konuşmadım.
Giderken sana doğru baktım,
Senin için otobüse giderken ki zaman... saniyelerle ölçülebilirdi.
Senin benim yanımdan ayrıldığım zaman saliselerle.
Kurduğum planlar senin arkandan rüzgarın yardımıyla birlikte uçup gitti.
O zaman içerisinde sustum konuşamadım.. sadece gözlerim konuştu yaşların yardımı ile.
Vücudumun soğuttuğunu hisseder gibiyim,
Gözlerimi açar gibi...
İnsanların korkuyla karışık yardım etmek istediklerini görür gibiyim,
Yok oluşumu anlar gibi...
Son nefesimi verecek yerine şimdi dur gitme dediğimi duyar gibiyim.
Dur gitme!

~Ömer ÖRGE