ölürüm
her yaz sana bakmaktan
bir ömür yaslanır da
bu aşka
sürgün düşlere
aldırmadan
gölgende çağlayan
damlalarda vurulurum

ben seni
göğe akan ırmağın
dallarında
solurum
ölümün tadına
varmamış
kahırlı gecelerde

üşürken yüreğim
yüreğine
kendini tüketen
adam olurum
iki yanı keskin anılar
diker gözlerini
çıplak tenime
çaresiz yağmalar dalgalarımı
ufuklarıma sen akarsın

tarihe küskün masal
yamar sensiz serüvenlerimi
gün be gün
küflü gecelere
gölgesinde tutuklu kalır yürek
tükenmişliğe

kırık canların
uçup giden hayalinde
ölürüm

ey geceme
saklanan sancı
vururken rüzgarın üzerime
seni içerim denizinden
sensiz herşey yabancı

şimdi
çatlağındaki sızıntı
inkar günlerinin eseri
çaresiz maviyi
özleyen gözler
ayrılığın batağında
titreyen dokunuşlar
bekler

yağmurlar
telaşına sığınır
kabaran öfkenden
kaçar ellerimden sıcaklık
buz keser haziran
uyanmadan gece
erkenden

mıhını alnıma
çakar gider
yıldızıma düşman yar
güllerimin etekleri tutuşur
artık
şiirler de hüzün var

ve ben ölürüm
sessizce
gözlerim seni sayıklar...

23.3.2012 Mönchengladbach...