Herzamanki gibi en kolayı kaçıp gitmek,
Son birkez arkana bakıp pişman görünmek,
Oysa yaşanan onca şeye ragmen,
Sende baştan yalandı adam gibi sevmek...

Ne kadar da zor zalimin tekini sevmek,
Tüm hayallerimi çalmış olsa da yine düşünmek,
Oysa ne zor geride kalıp beklemek,
Çok zor;
Her kapı çalışında senmişsin gibi başa dönmek...

Her kare de senli maziyi görmek,
Onca mağrurluguna rağmen yine sana hak vermek,
Oysa kalbimi parça parça ederken sen,
Yine sesini her duyuşumda sana gelmek,
Ne kadar zor bu hayata sensiz devam etmek..

Sensiz açan çiçekleri solumak,içime çekmek,
Ne kadar da güçmüş yas tutup beklemek,
Sus pus odanın bir köşesinde,çaresizce
Senden bihaber hasretinin yoklayışını hissetmek,
Ne kadar zor sensizliğin yerine seni koyup sevmek,
Aslında zor olan sonunu bile bile gerçekleri görmezlikten gelmek,
Malesef ki bunun adı da... SEVMEK....