Muallimsin dediler nefsimi sorguladım
İslâmı anlatıyor Umeyr’in oğlu Mus’ab
Kalbimdeki sızıyla oturup şiir yazdım
İmâna çağırıyor Allah’ın kulu Mus’ab

Simâsı çok güzeldi temiz libas giyerdi
Omuzunda saçları güzel koku sürerdi
Bakanlar hayran olur O’na gıbta ederdi
Dilinden bal akıyor bedeni nurlu Mus’ab

Şerefli müjdecinin dâvetini duymuştu
İmanla şereflenip mutlu yolu bulmuştu
Hapisten kurtulunca işi hicret olmuştu
Uzun çöller aşıyor gönlü umutlu Mus’ab

Tebliğ için hazırdı dâvetçi ilk muallim
Gönüllere girerek verirdi gerçek ilim
Sığınarak Allah’a dedi ki: “Rabb’im kerim”
Güzel Kur’an okuyor hassas duygulu Mus’ab

Medine yollarında gece gündüz dolaştı
Peygamberin yolunda Allah deyip savaştı
Uhut’ta şehit düştü cennetlere ulaştı
Mezarda gül açıyor rûhu sürurlu Mus’ab

Mezarının yanında şehitler efendisi
Kesilince kolları aldı mızrak darbesi
Yüce Rabb’in yolunda veriyor son nefesi
Kabrinden nur çıkıyor kalbi huzurlu Mus’ab

Bedir ile Hendek’te sancağı tutan O’ydu
Mübârek şehidimin bürdesi kefen oldu
Kefeni yetişmedi yerine otlar kondu
Yürekleri yakıyor anber kokulu Mus’ab

Özkanlı hakikatı artık kulağın duysun
Meslekteki önderin şehit Mus’ab’lar olsun
Yaralı olan kalbin gerçek merhemi bulsun
Cennetlerden bakıyor sevgiyle dolu Mus’ab.

20.07.2003