( Kadıköy 1997 )

Ufku kararıyor yine güzel yurdumun ,
Kara, kara bulutlar toplanıp birleşti yine ,
, Fırtına esmeden , savurmadan , hemen durdurun !
Meltemler dönmeden , poyraza , kine !

Kimileri sarılmış benim der , mukaddes dîne ,
Bencilce sürükler binleri düşmanlığa , kine .
Namazı , niyazı , siyaset için , gösteri yapar .
TANRI derken bir makam uğruna , koltuğa tapar .

Kimileri tilki , dinozor , kimileri kurt .
Umurlarında değil , bölünecekmiş , güzel yurt .
Vatandaş çaresizmiş , yoksulmuş , açmış !
Kimileri milyarlar çalıp , vatandan kaçmış .


Kimi etkin olmak ister , kimi de seçkin ,
Kimi kâlbinde besler, ezelî bir kin ,
Kimi iş ve aş peşinde , büyük derdi geçim .
Kimi oy peşinde , beklentisi , kazançlı bir seçim .

Sofrada kuru ekmek , bil ki katık yok .
Denge hepten bozuldu , kimi aç , kimi tok ,
Düğünlerde darı gibi saçılır , mark ve dolarlar .
Gariban hasta hanede tutsaktır , cepte yoksa paralar.