“ SULTAN-I HAYALİSTAN ”

Kibirle kabarmışsın ey “hayaller sultanı!”
İstersen gel hele sen, önce kendini tanı.
Gücün yetmez nefsine, fethedersin her yanı;
….. Elinde tahta kılıç, bineğin kargıdan at,
….. Fanidir deni dünya, üç beş günlük saltanat…

Nefsâni maksutları, mabutların yaparsın,
Sonra da gece gündüz hep onlara taparsın,
Böylece maazallah doğru yoldan saparsın;
….. Uçurmaz seni asla taktığın altın kanat,
….. Fanidir deni dünya, üç beş günlük saltanat…

Böyle gelmiş bu düzen sanma böyle gidecek,
Hakk, ne takdir etmişse elbet zuhur edecek.
“Sultan-ı hayalistan!..” Hayallerin yitecek;
….. Gel, sarılma dünyaya, meşru ecele inat,
….. Fanidir deni dünya, üç beş günlük saltanat…

Hele şöyle bir düşün ne sığdırdın şu ömre,
İmtihan dünyasında geçip giderken süre.
Elbet bir gün duracak emirle dönen küre;
….. Bir varmış da bir yokmuş, arpa boyuymuş hayat
….. Fanidir deni dünya, üç beş günlük saltanat…

Hepsi boş, hepsi hayal dünyalık emellerin,
Bina durmaz üstünde çürümüş temellerin.
Meftun’um, faydası yok ihlâssız amellerin;
….. Sultan olsan kaç yazar, fani dünyada heyhat!
….. Fanidir deni dünya, üç beş günlük saltanat…

Mutlu sona ulaşmak… Kavuşmak, “asıl sanat…”

Kadir Çetin 01.11.2009 İZMİR