Abuk-sabuk fikirler çalakalem yazıldı,
Ne varsa içlerinde şiir diye kustular…
Ses çıkmadı üstattan!.. Azıldıkça azıldı;
“Şiir nedir?” deyince, bir köşeye pustular,
“Kusturdum” angutları, sert kayaya tostular!

Hele şimdi söyleyin, şiirin manası ne?
Halası, amcası kim? Babası, anası ne?
Ya imgesi, simgesi? Donesi, bonesi ne?
İşte böyle sorunca, inan hepten sustular;
“Pusturdum” angutları, sert kayaya tostular!

Bütün milli değerler fırlatıldı yerlere,
Durmadan sataşıldı, manevi değerlere.
Sustuk “sabır” diyerek, gün doğurduk şerlere;
“Anamın örtüsüne” kahkahayı bastılar,
“Susturdum” angutları, sert kayaya tostular!

Onlar "arşın” dedikçe, burada dedik “Halep!”
“Belden aşağı” hoştur, işlerine gelir hep.
Vicdanınız kurusun!.. İllâ ki edep, edep;
Edepsiz yazıları, şiir diye astılar,
“Bastırdım” angutları, sert kayaya tostular!

Vatan için can verdik! Onlar sattı vatanı,
Ecdadı yâd ettikçe, incittiler Ata’nı.
Bari rahat bırakın mezarında yatanı;
Onlar bizden değildi; Ermeni’ydi, Rus’tular,
“Astırdım” angutları, sert kayaya tostular!

Boğucu imgelerle gözümüz karalandı,
Bozdular dilimizi, sözümüz yaralandı,
Şiiri mahvettiler, özümüz paralandı;
Dağıtıldı ortalık, bak kırıldı testiler,
“Kestirdim” angutları, sert kayaya tostular!

Şiir, gönül sesini ölçülü süzmek demek!
Süzülen duyguları, özenle dizmek demek!
Salyalı ağızları heceyle büzmek demek;
Sesleri cılız idi, şimdi hepten kestiler;
“Estirdim” angutları, sert kayaya tostular!

İmanımı kuşanıp, Hak yayımı kurunca
İnancı güdüklerin karşısında durunca,
"Osmanlı tokadını" yüzlerine vurunca;
Oturdular kıç üstü, bir köşeye köstüler,
“Küstürdüm” angutları, sert kayaya tostular!

Kadir der ki; Şairlik!.. Kim kaybetmiş, kim bulmuş?
Saçma sapan yazanlar bir anda şâir olmuş.
Şiir sevgi selidir, benim yüreğim dolmuş;
Ben fikrimi söyledim ama onlar küstüler,
“Köstürdüm” angutları, sert kayaya tostular!

Kadir Çetin 29.06.08 Nazilli


Angut ; Ahmak, sersem, akılsız, dangalak, angıt.