En son,
Eminönü’nde sen tutmuştun ellerimi.
Avuçlarında kaybolmuştu sensizliğim.
Ürkek, kararsız ve yoksuldum…
O gün bu gündür hala üşüyor ellerim.
Ve hala hüzünlüyüm…
Ne zaman seni özlesem,
ıslak pencere kenarlarında buluyorum kendimi.
Ve bazen de kendimden geçtiğim sabahlar oluyor…
‹Aʟoηє мαη›
