Kahır çiçekleri açsın sinende
Zalimler mutluluk saçsın ötende
Sıra sana gelir gelmez bitende
Sevgi nedir bilmeyesin ömründe

Beddua bilmezdim öğrettin bana
Bu kem sözleri de söylettin bana
Zalim madem neden meylettin bana
Gözyaşını silmeyesin ömründe

Bilseydim divân durmazdım önünde
İçin kan ağlasın mutlu gününde
Sevgiye yer yokmuş senin dininde
Benim gibi sevmeyesin ömründe

Tuttuğun dallar hep elinde kalsın
Mevlâm seni de diyâr diyâr salsın
Goncaların çiçek açmadan solsun
Bir tutam gül dermeyesin ömründe

Yazımı bahar da kışa çevirdin
Kanadımı kırdın kuşa çevirdin
Düz yollarımı yokuşa çevirdin
Mutlu birgün görmeyesin ömründe

Gözyaşların seller gibi dökülsün
Sevenin olmasın boynun bükülsün
Geceler yarısı uykun bölünsün
Aşk yumağın dürmeyesin ömründe

Siyah saçım değirmende un ettin
Bitmez ömrümü kirmanda yün ettin
Yaşamadığım yılları dün ettin
Zevk-i sefa sürmeyesin ömründe

Necati Şimşek