Aşk kapısının sürgüsünü açalım bu akşam,
Parmakların ucuna basarak koşalım odaya,
Bakalım mavilere, yeşillere,
Özlem kokan gözlere doyalım bu akşam.

Başımı yaslayayım omuzlarına,
Kendimden geçmeliyim ten kokusuyla,
Sürgüleri çekelim bu akşam.

Açalım gönlümüzü birbirine,
İçin için yaşayalım her şeyi,
İçimize çekelim özlemleri,
Bırakalım zamanı kendi haline,
Issız sahillere kulaç atalım bu akşam.

Dalgalar var yürekten sahile vuran,
Yanık hasret sevda kokan,
Tuzaklar var önümüzde kurulan,
Gel her şeyi seninle konuşalım bu akşam.

Nasıl kurtuluruz bu tuzaklardan?
Nasıl varırız yolun sonuna kadar?
Bildiğim tek şey, olursan yanımda,
Aşk var, tutku var, mutluluk var.

Geceler var sırılsıklam ıslatan,
Geceler var mutluluktan ağlatan,
Gel yeniden yıldızları tutalım bu akşam.

Bir de ben varım yanında,
Hep seni seven,
Neden? Niçin? Sevdiğini bilen,
Yalnız gecelerde seni düşünen,
Doyumsuz duygularla,
Aşkla, sevdayla sadece seni bekleyen.

OSMAN ÖZTÜRK.
TAFLAN MEVSİMİ ŞİİR KİTABIMDAN.
ANKARA.2008.