hicranın ayazına aldanıp,
üşüme cancağızım.
nisan yağmurlarını dodurdum, avuçlarımı
nemini kirpiklerinde saklayan tuzlu sularım coğrafyana geliyor usulca
sensizliğin sessizliği senfonosinde.


kabuk bağlamış yaralarıma neşter vuran zaman,
daha kaç kere kalemimi kıracak cümlelerimde?


ben,sana yâr dedikçe
hangi mavilik guslettecek içimdeki yalnızlığı?




lugatlara sığmayan hasretim(n) katili oluyor harfler.
yarı aksak lehçelerde bir boşluğa denk geliyorum.
sözcüklere sığmayan hiçlik
bir papazın günah çıkarmasına niyetleniyor.
akrep ve yelkovan sorguya çekmekte yüreği
cebimdeki hacıyatmazlar dökülüyor teker teker
akıbetin(m)i bilmeyen kelamı hangi parantezlere sığdırayım ki?
velhasıl
kayıp bir alfabede
iki hecelik cemalin bana cennet cancağızım.

geceyi giyinen gözlerinde kaybolan ben
kelamdan çıkagelen her harf dar ağacıma sarılıyor sıkıca.
ve
bir gün vapur sesinle uyanacağım şehr-i İstanbul.


gordion
17/03/2011