Şairin dediği gibi, başlayan cümlelerim yok, vardı belki de.
Bir sigara daha yaktım şimdi
Ama bilemezdik değil mi, günahların bu kadar zevk verebileceğini
Öyleyse sen en büyük günah olmalısın şu durağan, yavşak hayatın en kuytusunda
Dudaklarımın arasında oynaşan sigaram ve bir elimde can çekişen şarap şişesi..
Birde sen olsaydın başucumda, bu diğer ikisi olmazdı eminim..
Ve ben daha bir uysal, daha bir monoton ve daha bir insancıl olurdum o zaman
Olmayışına sevindiğim anlardan birini yaşıyorum şuan..
Senin sevdiğin şarkıları dinliyorum mesela
Geceleri böyle oluyor nedense hep
Yalnızlığımı hissediyorum, yokluğundan mıdır nedir, anlatamadım kimseye
Yılmaz Erdoğan dinliyorum, ama sen pek sevmezdin sanki
Acındıran edebiyattan kaçınıyorum seni seslendirirken şiirlerimde
Kaç tanrıyı öldürdüm, tahmin edemezsin, düşlerimde
Seni yaratmış bir mantık, nasıl olurda yenik düşebilir sana
Kendini anlat desem, isyan etmiş olur muyum tanrıya
Tarihlerin kaçı gösterdiğinin bir önemi yok bence
Biliyorum çünkü herhangi bir takvim yaprağında kollarımda olacağını
Sonra kaç şarkıyı meze yaptım
Adına ithaf olunan şiirlere
Oyun haline getirdim belediye otobüslerinin buğulu camlarına resmini çizmeyi
Belki herhangi bir yolculuğunda gözlerine vurur resminin renksizliği
Çok film izledim yokluğunda, başroldeki kadını sen diye çağırıyordu yönetmen
Ve bitmiyordu, gelmiyordu filmin sonu
Gelişi güzel birkaç mısra yazdım öylesine
Gelişin geldi aklıma, hayran kalışım gelişinin güzelliğine..



Bilal Yaver