8
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
1517
Okunma
Her iklim döngüsünde
Biraz daha eksiliyordu
Nefes üflenince
Can bulan toprağı
Koruk üzümlerden şarap damıtıp
Gözlerine
Suyun toprağına değebilme ihtimalini
Bekliyordu
Tekil güncelerinin sonunda
Kendince
Derindi iç çekişleri
Öyle ya
En son
Ruhunun dinginliğinde
Kendi ikliminde sevişmişti
Uzağındaki öykünün
Tenine değen o ilk cümlesiyle
Şimdi
İse
Kadın olmanın ağırlığında
Bedensiz insan kokularından siniyordu
Eteğine
Sevişken yağmurların sesi
O
Susuyordu
Artık
Kendine konuşuyordu
Yalnızca
Kandım diyordu
Gelemeden son satırına öykümüzün
Sorgusuzca nisan düşlerine kandım
Ey aşk
Affet!
Taylan KOÇ
5.0
100% (12)