Sevilen ve sevilmeyen beş şey bilir misin nedir?
Ben yazmaya çalışayım, gelmesin sana ha cebir!

Fani dünyayı çok sevip, AHRET’İ unutma sakın,-1-
Fırlatıver bir kenara, olumlu bir tavır takın.

İnan güllük gülistanlık, can alıcı dünya sana,
Uyuyup durma boşuna, etrafına şöyle baksana!

Oynayıp coştuğun dünya, geliyor sana şen şakrak,
Bırak şu cingöz dünyayı, ne olur AHİRET’E bak.

Dünya malına güvenip, hesabını sakın unutma,-2-
Benden uyarması seni, ister tut isterse tutma!

Mal-mülk canın yongasıdır, redde hiç gerek yok amma,
Ki hesabını vermezsen, çöker başına muamma.

Mal-mülk sana kâr sağlamaz, unutma bunu katiyen,
Hesabını verir isen, rahatlarsın ebediyen.

Sana yakışan da budur, hesabı sorunsuz vermek,
Sorun olmaz artık asla, CENNET’TE huzura ermek.

Evini çok sever kişi, amma sin’i de var bunun,-3 -
Şeytanla nefsine hükmet, apaydınlık olsun yolun.

Fani dünyada bir evin, AHRET’TE imanın olsun,
AHRET’E meyletsin gönlün, kabirde de huzur bulsun.

Aile tek varlığımız, asla yabana atılmaz,-4-
Canımız, ciğerimizdir, bir mal-mülk gibi satılmaz.

Mahlûkata saygı sonsuz, ya onları yaratana?
İşte burda büyük hata; yazık onu unutana!

Daim yiyip içiyoruz, bunları bize veren kim?
Aniden dönüş yapalım, varken sırat ı müstakim

Peki ya CENNET’TEKİLER, onlar ne olacak şimdi?
Sormazlar mı ki insana, bu gelen cürüm-kar kimdi?

Yol yakın gönlünü pak et, hükmetmesin cin nefisler,
Kalbine işleyip dursun, tertemiz manevi hisler.

Bak CENNET’TE kucak açmış, bekliyor huriler seni,
Bu dünyada çok çürüttün, orda rahat ettir teni

Günah işlemeyi def et, şöyle fıldır bir kenara ,(5)
Tövbe etmeyi düstur bil, bil ki garikan ol nura.

Haramı hep yedin içtin, bilmedin ki sen helâlı,
Beleşi hiç kaçırmadın, sormadın kime vebalı.

Günah işledin, işledin, amma tövbeyi unuttun,
Yol yakın tövbe etmezsen, CEHENNEM’DE hapı yuttun.

Tövbekâr olmayan kullar, hep yanacaklar gayyada,
İyd edecek asil kullar, CENNET’TE eşsiz yaylada.

Aklını başına devşir, iyicene düşün taşın,
Uzanmadan kara yere, bir değil on altı arşın.

KUR’AN oku, sadaka ver, TEHECCÜT, EVVABİN, DUHA,
TESBİH’İ eda et daim,eresin sonsuz refaha.

Namazı kıl, zekâtı ver, olmadan yolun pek ırak,
Çaresi bulunmaz asla, gelince acı iftirak.

Derununu kaplamışsa, yerden göğe kadar esrar
Nâfi bir yarar sağlar mı? Sana yol gösteren ebrar.

Kapılma sakın ola ki, dünyanın şatafat’ına,
Kalbini takvaya meylet, ereceksen rahatına.

Aklına iyicene koy, yoksa bir yerde diyanet,
Bin bir cirit atar orda, unutma her tür hıyanet.

Olmalı TAKVA, TEFEKKÜR, TEVEKKÜL senin düsturun,
Eksilmesin sayesinde, CENNET’LİK edecek nurun.

Yalan dünya bir gülizar, zinhar ha zinhar aldanma!
Doğru yol durup dururken, sende yoklukta dolanma.

Kalbinle ALLAH’A yönel, boş ver abes şatafata,
Kavuşmak istersen eğer, ruz i mahşerde rahata.

Bilirsin o gün orada, defterler bir, bir açılacak,
İyi, kötü, haram, sevap, ne var ne yok saçılacak.

ALLAH’IN nimetlerine şükr eyle mütemadiyen,
ALLAH sözünü düşürme, tatlı dilinden ebediyen

İnce, ince düşünüver, niye geldim bu dünyaya,
Özünü KUR’AN’LA süsle, muhtaç kalma hiç ziyaya.

Haset etme, kindar olma, inayetinde daim ol,
Kulak asma hıyanete, güzel olana hâkim ol.

Sabrını taşırma asla, hadiseler karşısında,
Yoksa bulursun kendini, CEHENNEM’İN çarşısında.

Kendini sevaba ada,hele harama hiç değil,
Yoksa yanar, yanar duru, uslanmak bilmeyen meyil!

Şeytan, iblis sayesinde, coşup eğlendin artık yeter,
İmanda, takvada eğlen, atin olmadan besbeter!

Yetimi, kadını koru, yetimin malını yeme,
Sen, sen ol ana-babana, kati surette of deme.

Günler tez gelip geçiyor, her daim hazırlıklı ol,
İmanını temiz tut ki, CENNET’TE rahat et bol, bol.

KÜÇÜK OZAN hokkabaz çok hiç önüne geçilmiyor,
Dünya öyle bir dünya ki zata değer biçilmiyor

KÜÇÜK OZAN (CML DMR) 14.03.2012

YOLCU YOLUNDA GEREK’DEN
LÜGATÇE:
İYD: Bayram.
EBRAR: Hayır sahipleri. TAKVA sahibi insanlar.
SIRAT I MÜSTAKİM: Doğru yol. Hidayet yolu.
RUZ İ MAHŞER; Ölülerin dirilip ayağa kalkacakları gün. AHİRET günü.
TAKVA: İman edip yasaklara uyarak ALLAH’A karşı gelmekten sakınmaktır.
TEFEKKÜR: ALLAH’IN var ettiklerini derin, derin düşünmek..
TEVEKKÜL İşlerin gidişini ALLAH’A bırakıp kadere razı olmak.