Özlemim
Saf ve öksüz bir halde
Gözlerimden akarken
Terk edilmiş bir şehir
Parklarında aşkla dolaşır
Sevgililer kaygısız
Sokaklarında tek başıma kalmış
Ben garip
Dertlerle muzdarip
...Öyle işte

Seyre daldığımda bin asır geriden gelirmiş gibi onları
Aklımdan geçerken gençliğim,
Sonraki yıllar içine sakladığım o hüsran
Ebedi bende mi kalacak
Ve bu hicran
Bitecek mi son durakta
“Ey insan, neresidir mecran”
Diye bağırdım
Kimseler duymadı


Tatmin olamadım dostlarımın
Acı, tatlı anıları katarak anlattıklarından
Belki, teselli sözlerinden
Bir hayatın hasadı
Ağır bir yürüyüştür içimde
Koştum yılları yakalayacak gibi nafile
-bir küheylan edasıyla, adeta-
Artan efkârımı kimse görmez saçımdaki akta


-Anamın sözleri takıldı aklıma
Derdi ki:
“Ey oğul, rastlarsan kimsesize merhamet eyle”-


Ve geçerken bir mezarlıktan, taşlarda
Görüp de okuduğum kimi beyitler
İşte şu son faslımda
Bir özet midir aslımdan ettiğim firakta


Ah! Bu hicran
Bitecek mi son durakta


Güneri Yıldız (Elazığ, 24.12.2011)