Zaman vardı anlamsızca akan
İçinde biz meçhulü sürükleyen
Ne sen sözünü tutabildin ne de ben
Neydi bizi böylesine amansızca vuran
Kara sevdalarda savrulurken biz.

Ben vardım sen vardın
Bu koskocaman dünyada bizi kucaklıyan
Herşey boştu nafileydi sen yoksan ve de ben yoksam
Savrulduk işte
Sen bir yanda ben bir yanda
Belki de yoktuk hiç
Hayal misaliydi gerçek bildiğimiz
Ne sen kaldin şimdi ne de ben
Rüzgar bir yandan tabu öte yandan.

Sarılınca seninle ben
Sanki örterdik herşeyi
Vız gelirdi dünya gerçekleri
Sanırdık ki değişirdi herşey
Amansız kıvranmalara inat
Neydi bizi böylesine içerisine hapseden
Kara gecelere inat hep gün ışığını getiren

Karanlık yoktu , yasak , ayıp yoktu
Günahsızdı bizim sevgimiz
Dokunmadan ölesiye yaşanan.

Uzaktan sevdim seni
Tıpkı beni sevdiğin gibi
Yıllar girdi araya
Ben yine eskisi gibi
Gönlüm yorgun kederli
Belki gelmeyeceksin hiç
Benim gelemeyeceğim gibi
Sarmayacak kollarım seni eskisi gibi
Son nefesimi kollarında veremeyeceğim
Söylemeyeceğim son sözlerimi
Seni affettigimi bilemeyeceksin belki de
Belki de en iyisi bu

Sensizliğe mahkum ettiğim bu bedenimi
Sarmasan da
Sevgiyi yasakladığım kalbime sokulamasan da
adını unuttum desem de
Sırat köprüsünde her sorulan suale
Senin adınla cevap versem bile
Yine de seni sevmedim say

Çünkü ben seni hiç sevmedim
sevgiden öteydi benimki
Ne adı Ne de tarifi belli.