0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
942
Okunma
Dün altıma serdiğin bembeyaz bulutlar,
bugün kapkara olmuş tepemden bakıyorlar.
Halbuki benimde kalbim kırmızıydı, sen karaya çalana kadar..
Biliyormusun, mavi eşlik etmez oldu artık sevdiğim laciverte,
nicedir çimenler de utanır oldular dans ettikleri yeşille..
Ne meyvelerin sarısı kaldı ne toprağın kahverengisi
Siyah beyaza dokunmuş yer gök gri.
Derdest ediyor ZAMAN aşkları..
haince öğütüyor dişlerinin arasında..
Griye boyuyor tüm ’pespembe’ aşkları.
Sonunda renkler uçuyor..
kala kala sen kalıyorsun aklın zindanların da,
oda kara mı kara demir parmaklıklar arkasında.
