dağlara vurmak istiyorum kendimi
dağlara
soğuk ve karlı bir kış günü
sebepsiz terkedilmiş stepler
çağırır çağırmaz
bu topraklardan ayrılıp.

zamanın hiç yorulmayan çapulcuları
elinde orak biçiyor umutlarımı
böyle mi olmalıydı
koşmalıydım oysa dağlara
çıkmalıydı yollar dağlara.

çıplak bir ağaçtan
çıplak kedersiz kurumuş bir ağaçtan
özgürce havalanan delice,
sen mi çaldın umutlarımı?

ben sarp kayaların ucunda bağdaş kurup
tespihimin tanelerine bakmalı
ve ağlamalıyım

orda soğuk rüzgarlar esiyor şu anda
bensiz esen soğuk keskin rüzgarlar
mutsuz... umutsuz...
belki de öyle hayal ediyorum
şşşttt! umutsuz olan benim belki de.

ya da anadolunun en ücra bozkırında
kasabasız, başıboş bir istasyonda...
trenleri beklemeliyim
hiç gelmeyecek trenleri
hiç bitmeyecek ümitlerle.

14.03.2012