3
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1827
Okunma
çevirdim yastığın soğuk yüzünü yanan yanağıma
uyku kovalarken gözlerim, karanlığında odamın
her boş meydanında, her keskin köşesinde
ve küçük, dar dehlizlerinde sen vardın aklımın
beni vurdun, beni kanattın...
yanağım serin yastık, elim soğuk duvar
anne dayağı sonrası gibi, titreyerek çenesi;
içli içli ağlıyor şimdi müzmin yalnızlığım
ve acıyarak, ve şaşkınlıktan öptüm kendi omuz başımı
tıpkı çocukluğum gibi;
aynı yerinden ıslandı yastığım...
Ahmet Akkuş
(Ocak 2012 İstanbunalım...)
5.0
100% (8)
Cevap Yaz