Kokun vefalıydı sen giderken,
Kollarımda dinlenen beden artık bensiz,
Mis kokunu çekerek uyudum yine sensiz,
Rüyalarımda gül kokun,
Tenine tenim deyince uyandım
Sıcak öpüşündü yakan ateşin,
Bir busendi beni götüren,
Bir bakışındı sana getiren,
Sıcak kucağındı dinlendiren,
Kelebek dokunuşundu saçlarımda hissettiğim,
Gözlerindi enginlere açıldığım.

Çeker çeker dururdum sandalda kürekleri,
Dönülmez yerlere gider, sende boğulurdum,
Her dalga vurduğunda yine seninle sarardım yüreğimi
Sana açardım kollarımı,sımsıkı sarar ve bırakmazdım
Sonsuz yolculuklara götürürdüm seni.

Seni kalbime astım meleğim, düşme sakın,
Arada kirpiklerime asıyorum ki,gözlerime düş diye,
Düş de, doyasıya seni göreyim diye,
Düşümde değil, gerçeğimde benim ol diye.

Gözlerine bakıyorum saatlerce,
Ayrılmıyor hayalin hep benle,
Gözlerinden hiç dönmek istemiyorum,
Sen hiç gitmedin ki meleğim hep kalbimdesin,
Sen mavisin umudun rengisin,
Küçük çilek gözlerin, minicik
Tatlı, mis kokulu, güzel mavi renkli,
Yemek değil, kokunu hissetmek önce,
Rengini seyrederek, mis kokunu koklamak.

Damağımda bir tatsın sen,
Ruhumda bir sızı, gözümde yaşsın sen.
Çaresizliğimde koruyan meleğim sen,
Çıkmazlarımda yoluma aydınlatan,
Kalbimin ferahlığı, can suyumsun sen…


Ahmet TULGANER