Gözlerin düştü gözlerimden, gece karanlık,
Bu son gelişin zamansız oldu, manadan uzak,
Gidişlerin ne kadar hasretse,
Gelişlerin bir o kadar özlemdi, önceleri…

Sen asi köleydin, özgürlüğü kurtuluş sayan,
Efendim derken, köleliğinde özgürken sen,
Bir ses duyuldu uzaklarda gece kapkarayken,
Kaçan bir köle var dediler, gemi ilerlemiyor,
Efendisini sensiz bırakıp giden sen, Yunus misali,
Gece en koyu matem, çığlığım gecede tek ses,
Bir kaşık, bir tutam özgürlük seni boğarken,
Attılar seni ummana yüzmesini de bilmezken,
Belki yunus balığı nasılsa kurtarır beni dedin bekledin,
Bir gelişle geldiler sana uzattılar pençelerini,
Ah hüsran, her düştüğünde sarıldığın yılan,
Kurtul artık kurtulabilirsen ey asi köle…

Seni çıkarsız seven efendin, beklerdi her gidişinde.
Affederdi kölesini, olur yapmıştır bir hata.
Fakat bu son gidişin, son bekleyişi olmuş,
Kopmuş derinlerden bir parçası,
Kangren misali, söküp atmış kalbini bedeninden,
Senin olduğun mis kokulu yerinden,
Atmış ardından gittiğin vefasız deryalara,
Arasıra bir bakın bakalım çevrene,
Kim bilir belki bulursun kalbimi,kendini atığın yerde.

Sen bensiz köleliği seçtin,
Efendine köleyken asıl özgürdün sen,
Attın kendini ummana, vurdun kendini çöllere,
Dönmek mi Yunus misali efendisine,
Yüz vurmak, pişmanlık dilemek mi muradın,
Güzelde, Yunus gidince halkı ne oldu,
Şimdi kim kurtaracak onları helak olmaktan.

Ahmet TULGANER
09-Ocak-2011
16:21