Uçsuz,bucaksız ve bir o kadar ıssız bir çöldeyim,
Kızgın kumlar bi alev parçası gibi yakıyor bedenimi,
Yalnızım,ne üstümde bir parça bez var
Nede içimde sevgiye aşka dair tek bir kuruntu,
İnsan kaybedince anlarmış herşeyin değerini,
Özlem yüzünü kaybedince gösterirmiş insana,

Ve şimdi dalda titreyen o yalnız yaprağı özlüyorum,
Yüze düşen bir damla hüzünlü tebessümünü özlüyorum,
Ağızdan çıkan bir çift gül kokulu kelamını özlüyorum,
Bana uzaklardan yolladıgın o kızgın selamı özlüyorum.
Ey sevgili sen biliyormusun?
Ben kaç gecenin sabahında senin yolunu gözledim,
Gerçi nerden bileceksin ki sen onu,
Hani hep derler ya ’aşk yalnızca senin sevdiğin kadardır.’
Şimdi daha da iyi anlıyorum bu sözün ne demek olduğunu....

Ey sevgili ne kadar sitem etsemde ben sana,
Beni bağışla nolur, beni affet,
Sana sitemim bile içimde kor alev gibi yanan Aşkımdandır..
Sen gelsende, gelmesende, sevsende, sevmesende
Sonum cehennem olsa dahi
Ben seni hep sevecek ve özleyeceğim.

Şimdi sana şafağın koynundan topladığım,
Bir demet gül gönderiyorum
Ve şunu hiç bir zaman unutmaki..
Ben seni hala seviyor ve özlüyorum...

Hannan Uğurlu(ABDÜL)