Seviyorum seni kendimden bile vazgeçercesine,
Gül bahçesinden en güzel hüznü seçercesine.
Her fırsatta söylüyorum,aşkımı feryat edercesine,
Seviyorum seni mevcei gamına serhat edercesine.

Kurumuş dallar nasıl titrerse rüzgarda,
Öyle özlüyorum seni sesini her duyduğumda.
Aşkınla açıyorum tomurcuk güller gibi baharda,
Sevdim seni işte avuçlarıma kalbini koyduğunda.

Yar iki gömlek giysede yine de aşk kokuyor,
Özlemim her geçen gün çığ gibi büyüyor,
Yarim gönlüme nakış nakış sevgisini dokuyor.
Artık şiirlerim bile seni sevdiğimi söylüyor.

Aşk kurumuş dalların gölgesinden bile dünyayı seyretmektir.Mutluluğu bulmak için gerekirse hicran trenine binip diyarı terk etmektir.Tabi bunları yaparken belirli bir mantalite çerçevesinde hareket etmek gerekir.Çünkü hiç kimse mantığın hakim olmadığı bir aşkı ne savunabilir nede onun aşk olduğunu söyleyebilir.Çünkü yaradan dünyayı aşk içinde yarattı ve şüphesizki o mantıksız bir iş yapmaz düsturuna bakarakta mantiletinin hakim olmadığı bir duyguya aşk denmeyeceğini anlayabiliriz.Sonuç olarak insanlar ALLAH ın gülü dikenli yarattıklarından şikayet edeceklerine mantığını kullanıp dikenler arasında gül yarattığına şükretmelidirler.vesselam
Hannan UĞURLU(ABDÜL)