Gün ışığı gülümser sinesinde her sabah.
Gamzesi çiy damlası ufkunda altın kavis.
Buğusunda dinlenen bereket haza gümrah.
Çaydanlığa ziynettir onun uğrundaki is.
Huzur senfonisidir erguvan mevsimi çay.


Emirgan’la anılır birazcık kıskanılır.
Semaverin hayali demliğin rüyasıdır.
İnce belli içinde ay doğuyor sanılır.
İçenin has perisi içmeyenin yasıdır.
Sükûnun naz sesidir erguvan mevsimi çay.


Bir firuze tespihtir Boğaziçi’nde zaman.
Erguvan dallarını süsler peri hayali.
Hayalin yettiğince çayı İstanbul’la an.
Lâle devriymiş gibi çağır gelsin nihali.
Bir peri busesidir erguvan mevsimi çay.


Naz iner buğusuna nisan yağmurlarıyla.
Mihrimahlar ıslanır gözlerinin nemiyle.
Hayali çevrelenir İstanbul surlarıyla.
Yedi Kule ufkunda Genç Osman matemiyle.
Saf hüzün bestesidir erguvan mevsimi çay.


Bir misalin içinde inci mercan gizlidir.
Eyüp’ün konuğudur Habib’in gözbebeği.
Bu mekandan geçenin ayağı nur izlidir.
Derlenir edep ile lâle sümbül öbeği.
Eşsiz gül destesidir erguvan mevsimi çay…
Ank, 13.03.2012 İ.K