Oynadın benimle,
Duygularımla alay ettin.
Ben çorbana tuz,
Türkülerine saz oldum sadece.

Gözyaşların mı...?
Onları sana sormalı
Onlarla kullandın beni senelerce.
Ama şimdi ben kullanıyorum seni.
Şiirlerime malzeme yaptım,
Hep seni harcıyorum en acımasız kelimelerle.
Elimdesin şimdi seni işliyorum istediğim gibi.
. . . şimdi sıra bende.

Hamurumsun elimde yoğuyorduğum,
Eze eze, sıka sıka.
Satırlara döküyorum nefretimi, hırsımı,
. . . doyamıyorum.

Sende bilirsin ki başımdaki tacımdın sen
Şimdi elimdeki kırbacımsın.
Seni vuruyorum satırlara . . .
. . . satırlar dörtnala.
Seni kullanıyorum istediğim yerde,
İstediğim gibi hem de nefretle.

O mutlu günler yokmu. . .
Anılardaki . . . yaşadığımız.
Hepsi birer kara leke şimdi,
Mazide kalmış ve de silemediğim.
Her hayali bir kahır, her hayali bir ızdırap,
. . . içimden atamadığım.
Öyle bozmuşsun ki miğdemi . . .
Elime kalemi aldıkça hep seni kusuyorum,
Bir şiir çıkıyor ortaya . . . öyleki
Tozpembeleri değil, acı da olsa
Öz gerçekleri döküyorum ortaya. . .
Bir kırbaç, bir kırbaç daha vuruyorum . . .geçmişe
Her vuruşta bir yara, her vuruşta bir acı.
Acılara artık doyamıyorum.


Hangi rölü oynuyorsun yanındakikere
Bilemiyorun . . .
Acıyorum onlara . . .
Çünki son perdesini tanıyorum
oynadığın bu dramın.
Dramlar’da kötülük olur,
Acı olur, şer olur . . . lakin
’ Kötü komşu insanı mal sahibi yapar ’ ... derler.
’ Her şerri hayra yormak lazım ’ ... derler.
Ben şimdi bu derler’le yaşıyorum.
Yaşıyorum da . . .
Kah avutuyorum kendimi . . .
Kah . . . avutamıyorum.
A.İ.A