Değerli ablamız Sayın Afet Kırat’ın
’’Aslâ dayak yemedim’’ başlıklı şiirine nazire olarak ve affına sığınarak.


Ben kavgadan gaçıyom bırakmıyo peşimi
Yemin olsun ona hiç saldırmıyom hâkim bey!
En fazla yüz-yüzelli kere dövdüm eşimi
Çok seviyom elimi kaldırmıyom hâkim bey!

Kendisine bir sorun, deyin ’kim yardı başın?’
Kaza ile çarptıysa bunda suçu ne taşın
’Niye fazla tuz koydun’ diyerek kaynar aşın
İçine kafasını daldırmıyom hâkim bey!

Günde yirmi öğünden başka yemek yemiyom
Kırk beş kereden fazla ’kalk çay demle’ demiyom
Susayınca ıstırıp açcık kanın emiyom
Yorulmasın diye su aldırmıyom hâkim bey!

Kol bacak kırık lâkin Vallah atmadım damdan
Dışarıya bakarken hoppadak düştü camdan
Kırılıncaya kadar on tane mermer şamdan
Kafasında dümbelek çaldırmıyom hâkim bey!
Kıyamıyom elimi kaldırmıyom hâkim bey!


Allah’ın bizlere birer emaneti olan eşlerimize el kaldırılmaması dileklerimle.

.