iklimleri farketmez olmuş akıl
yaşantıda mevsimlerin tadı yok
ayın görülmez arka yüzü
insan adı kol geziyor kendi yok


bir aşk hikayesi hayat gerçekte
çiçek böcek konuşulur adı yok
Leyla Mecnun kitaplarda tozlanmış
herkez aşık gerçek aşkın tadı yok


ipi kopmuş zor tutulur şu zaman
yangın içten görünmeyince duman
sadakatsız riyakardan el aman
çerçeveli resimler çok kendi yok


ey tarık
and içilmiş yıldız
zamanların sahibine sığındık
perdelenmiş yüzlerde şimdi Züleyha yalan
adını Hz Yusuftan alan
dışında güzellik içten kaybolan
yüzler dolu ama kendileri yok


artık bizde alev olmuş içimizi yakan aşk
hasret kaldık hasretinden ölürüz
ey Süreyya
ruhumun Talihası
yaşantımsın sen sebebim
Hay / al etmeğecek bu aşk sana bakan yüzümüzü bilirim
dünya hayatı uyanınca görülen bir ruya dır bizim için
uyandıkça görürüm...........................