3
Yorum
4
Beğeni
0,0
Puan
1483
Okunma
yüklenmiş sırtına ağır yükü
ezilir altında gıkı çıkmaz
hayat döver acımasızca
ağlar her gün için için…
“Ne de olsa çocuktur,bırakın ağlasın;ağlayınca geçer...”
derler
ağlar gecede/gündüzde ,göstermez kimseye
incecik kemiklerde
azalır belki de omuzlardaki yükün ağrısı
ya nasıl bertaraf edilir?
öksüzlüğün /yetimliğin içten içe sızısı…
öğrenir sitemi
günü gelince çözülür dili
“Geleceğin büyüğüyüm ben de!” der
-sevgi ister,saygı ister -
hâlâ gözleri dolu, hâlâ içi buruktur
Ata’dan yadigâr bir günde…
lakin…
ne kurur gözlerdeki yaşlar
ne duyulur cılız sitemkâr haykırışlar
yine bir 23 Nisan günü
O’nun minik bedeni için çok ağırdır şartlar…
Cevap Yaz