Gelişim hep ağlamakla olur benim
Ben ağlarım ...
Sevinir benden önce gelmişler.
Ben ağlarım geldiğime ...
Onlar’sa gülerler .
Gülerler tabi ...
Mirasçı gelmiştir bu ızdıraba,
Bu pisliğin rezilliğin yükünü taşımaya.

Gelirken ağladım...
yaşarken gülemezmiydim.
Malı mülkü,esmeri,sarışını
Hepsi geldi geçti... acısı tatlısı.
Doymadım çünki insanım ben,
Bir gün daha. . . bir nefes daha dünyadan.

Hem ağlayarak geldim
Şimdi gitmek istemiyorum.
Fakat gidiyorum... elimde değil
gelişim gibi.

Bu dem geride kalanlar ağlayacaklar
Varsa geride kalanım...
Varsa gelmişliğime sevinmiş olanım.

Ağlamak niye arkamdan...
Gelişim Karanlıktan aydınlığa olmuştu,
Ben ağladım.
Gidişim nereye bende bilmiyorum...
Fakat...onlar ağlıyorlar...
Belliki yalandan.

Gidiyorum ... ya aydınlığa ...
Hayal dahi edemediğim.
Ya’da zindana...
Dünyada iken hiç düşünmediğim.

Yavaş yavaş gidişimi görüyorum... amma
Doya doya ağlayamıyorum... gelişim gibi.
Kuru gözlerle,içten içten,sessiz sessiz.
Ve de çaresiz
A.İ.A.09.04.96