yalandı
avuçlarımın içine sığınmış bahar
bir de kanatlarına mutluluk resmedilmiş kelebek...

verandanın önündeki kırmızı gül yaprağına tutunmuş
şebnemlerde tirtir titreyen maviler kuşanmış sevinçler...

yalandı omuzuma yaslı başın
içime çekip yerleştirdiğim papatyalar kıskandıran kokun...

ben yalan sen yalacı
hiç sevmemiş hiç olmamış gibi...

kaldırıp utandırma parmaklarını
sallama elini veda eder gibi sallama...

hiç gelmemiş
hiç tanımamış gibi

hiç gibi bırak beni git...

tunca kesilsin göksu yansın
sus şiirde sustu o malum şarkıda

çocuklar gibiydi saçlarınla oynaşan sevinç
kokunla deliren düşten bozma rüyalarım yalan oldu...

ben sevdalı yalan sen yalancı...

kapılar ardından kapanacak
kalın perdeler çekilecek gölgelerimiz bile yalan olacak...

karanlık dokunacak yanaklarım yarına ıslak
yakamozlar göksuya ve nemli gözlerime küsecek...

o yalancı ateş sönecek
odanın duvarlarına sarmaş dolaş gölgemiz düşmeyecek...

yağmurlarda yalan olacak
sağnak sonrası camda sadece bir iz kalacak yağmur lekesi...

Hasan ODABAŞI