ne garip insan dediğin varlık
-misal kendim-
bir gün tatlı diye deliriyorsun
öbür gün turşu çekiyor canın
dün uyuyamıyordun bir türlü
bugün uyanamıyorsun
bir gün şiir okumak
diğer gün yazmak istiyorsun
hatta bugün içinden
şiirlere bakmak da gelmiyor
kafi diyorsun
küçük bir doz
sonra vazgeçiyorsun ve
kısa şiirlere bir göz atıyorsun


kısa kısa yaşıyorsun
anlık
an geliyor an gidiyor
kafanı yormak da istemiyorsun
banane diyorsun
başkaları çözsün bugünlük -varsa-
anlamını hayatın
vazgeçiyorsun
kendinden mi?
tersine
kendine gelmek için bu molalar
ekmek kadar su kadar lazım
kendimi bulunca yazarım
adam gibi bir şiir diyorsun
sonra -adam gibi- deyimine bozulup
güne yüklenilmek istenen anlama takılıyorsun
lakin
sadece takılıyorsun
sen şu hayatta küçücük bir nokta iken
üstelik kurşunkalemle yazılmış gibi silinebilen
milyonlarca insanın çözemediğini çözüp de
ölümsüz mü olacaksın

-hayır-

öyleyse kalsın!