Bu son defa sana koşa koşa gelişim
Bu..seni son görüşüm olacak
Belki yıllarca ağlayacak ardından
Kimbilir belki gönül başka sevda bulacak…

Beni sevdiğini söyleme bana
Ve de sakın ağlama…
Tebessüm ederek, gülerek gel ki
O zaman parça parça olmaz yüreğim
O kadar zor olmaz ayrılık belki…

Yine yağmur yağıyor bardaktan boşanırcasına
Hani o ilk gün gibi..
Lakin bu sefer gülmüyoruz, gönlümüz hüzün
Bir sonbahar günü birleştirmişti bizi
Alıp gitti seni benden bir başka günü güzün…

Bu kara bulutlar, küskün gökyüzü
Matemin mevsimi zalim sonbahar
Eminim anlıyor bizi..
Bu vakitsiz ayrılık küskün gökyüzü gibi
Ağlatır ikimizi…

Halbuki söylenecek o kadar çok şey var ki
Düğümlenip çıkmayan şu dilimin ucundan
Bu yanımdan son gidişin olacak
Son defa ayrılacak ellerim
Sımsıcak avucundan…

Hıçkırıklara boğulup ağlayacağım
Uzaklaştıkça yanımdan adım adım sen
Karışacak gözyaşıma damlalar..
“Seni seviyorum “ deyip dudağımdan öperken
Bizimle birlikte ağlayacak sonbahar…

Bu son defa küçüğüm..
Boşuna bekleme köşe başlarında sevdanın
Boşuna bekleme o sokaklarda
Artık koşa koşa gelmeyeceğim..
Her sonbahar ağlayacağım seni düşünüp
Bundan sonra hiçbir güz gülmeyeceğim…

İSMAİL ALDEMİR / 09 MART 1996