Ateşli bir humma rüyasıdır hayat
Özenle özünde sakladığın
O sinsi, o müphem düşünceler
En zayıf anında sökün eder aklına,
Utandırır seni ummadığın kadar
Kendini ele verir, o anarşist, zampara ruh
Bir sanrı değilse, kabullenilmez bu vesveseler

Vehim deyip geçmeli belki de en iyisi
Ne zaman serpildi içimde
Bu hayasız, bu demode hüviyet
Aynada ruhumun gizli dehlizlerini
Görecek cesaret mi var ki içimde
Şeytan deyip geçiştirmeli bu vartayı da

Bu yılgın, bu menfaatçi yürek
Kahramanlık çığlıkları atardı sağlığında
Ölürken hissettiğimizden gayrısı
Yalandı, taklitten ibaretti belki de
Bir çocuk açıkmışken ve üşürken
Samimiydi ancak ruhların yargısında

Kelepir duygular çerçilerden gelirdi
En çaresiz, en umutsuz anlarımızda
Yanımızda biter, imdadımıza yetişirdi
Fakir ama gururlu bir masaldı bizimkisi
Hile yapamadığımız anlarda
Reylerimiz adaletten yanaydı

Ahmet TUNCER