BU ŞEHRİN AKŞAMLARINDA


Bu şehrin akşamlarında yalnızlığım kaldı
Buzların eridiği saatlerinde şiirlerin
Balkonlar kapalıydı zamana
Solmuş çiçeklerdi saksılarda unutulmuş
Dalgın düşler gibiydim

Duraklarda bazen siz oluyordum
Ayrılıklar ne kötüydü değil mi
Nasılda kırılıp dağılmıştı içinizdeki camlar
Serçe parmağınız ne çok öpülmüştü
Saçlarınızda hangi elin sıcaklığıydı kalan
Bakışlarınız kaçıp gitmişti sizden
Siz gelin de benden sorun bu durakları

Gidiyordunuz bir çocuk ağlıyordu içinizde

Duraklarda son yolculuk nöbetindeyim
Kınalı şekerler acı geliyor artık
Mavi bulutların örtüsünde
Kırık çerçeveden bir resim düştü

Ellerimde Azelya’nın güz yaprakları
Bu şehrin akşamlarında yalnızlığım kaldı

Neşet KARAÇALTI
Samsun 04 Mart 2012.

Vurguları güzel bir şiirdi, şairini kutlarım.Yunus diyarından selamlar.