İnsanlar siyah-beyaz gider!
Götürmezler yanlarında hiçbir rengi,
Ama bırakmazlar da geride hiçbir şeylerini.
İnsanlar siyah-beyaz gider!
Ki zordur böyle gitmeler,
Işıklar sönüktür bir defa.
Kapıdan çıktığınızda fark edersiniz,
Her tarafı kapladığını ağır bir sisin.
Dedim ya...
İnsanlar siyah-beyaz gider!
Kal der bir yanı, acıyla inler
Gururludur fakat diğer yanı
Ya da acımasız...
Bilemiyorum bunların arasındaki farkları.
İşte öyle bir savaştır aradaki,
Böyle büyük savaşır siyah ve beyaz.
Fırtınalar kopar bir yürekte,
O daracık, sıcacık, yumuşacık yerde.
Yıkılır, dağılır her şey...
Göz gözü görmez derler ya hani,
İşte aynen öyle olur o yangın yeri.
İnsanlar siyah-beyaz gider vesselam!
Dur denmez o gidişlere
Önlerinde durulmaz ya da.
Aldatılmaz bir küçük şekerle,
Kandırılamaz yürek bir kaç çift güzel sözle.
Gitti mi gider yani o vakit insan,
Geri dönüşü olmaz
Beyaz gökyüzü altında siyah yolların.
Tek tek kırılır kaldırım taşları,
Tek tek sen üzerlerinden geçtikçe.
Yollar labirentleşir birden.
İnsan olan gitti mi böyle gider işte!