Kimse yokken;
Hep sen vardın yanımda






Güneşin tenimi ısıttığı bu vakitte,
Sana üşüyorum.
Kan ter kir pas içinde,
Yokluğuna türküler yakıyorum
“Avucumda çaldım ömrümün harçlığımı.”
Cümlelerin katlettiği gençliğimi arıyorum…
.

Çalmayacağın kapımın ardında,
Sana hüzünlü şiirler yazıyorum
Ve
Gelmeyeceğini bile, bile
Sana Islak türküler besliyorum.

Oysa yaşamalıydık hayatı,
Bir kızın gözlerinde,
Ve sahiplenmeliydik,
Ankara’nın soğuk gecelerinde,
Bir genç kızın yüreğini…

Merhametin terk ettiği bu şehirde,
Sevgi adında bir kız büyütmeliydik yüreğimizde,
Sensizliğin uçurum kenarı olduğu,
Bu vakitte,
Merhametine tutunuyorum,
Gözlerinde düşmemek için,
Kirpiklerine şiirler yazıyorum

Griye boyanan bu şehirde,
Aşk kokmuyor artık ellerim,
Yokluğuna alıştığım bu istasyonlarda,
Sana sığınıyorum!
Hani gitme/sen diyorum…
Git/sen.

Sensizliğin iz sürdüğü bu şiirde,
Kurduğum cümleler adını sayıklıyor,
Gelmeyeceğini bile, bile
Şiirlerde avutuyorum kendimi,
Hani Gel/sen diyorum…
Gel/sen…

Yalnızlığımın hüküm sürdüğü bu şehirde,
Sana kanıyor her yanım,
Kan ter, kir pas içinde
Gelmeni bekliyorum…


Hey can
Sensizliğin cirit attığı bu vakitte
Hani gel/sen diyorum
Yüreğinde “sevgi” adında bir kızı büyüterek…


"oysa şimdi yokluğun acıtıyor yüreğimi"





Salih DURMUŞ