Mesken etmişsin hep yüce dağları
Senindemi bahtın karalı, Ceylan?
Gel de şenlendir şu viran bağları
Sendin buraların maralı Ceylan.

Düz ovada nazlı nazlı koşarken,
Patika yolları sekip aşarken,
Eşinle yavrunla mesut yaşarken,
Haince vurdular, yaralı Ceylan.

Sen gideli yalnız kaldı bu eller,
Yolunu bekliyor açılan güller,
Seni beklemekten perişan haller,
Sensin bu ellerin kıral’ı Ceylan.

Geçtiğin yollara tuzak kurulmuş,
Pusuya düşmüşsün yavrun vurulmuş,
Çok çekmişsin hayat bağın kırılmış,
Öyle çok ki derdin sıralı, Ceylan.

Dumanlı dağlar da çok zordur işin,
Kar altında kalmış, yemeğin aşın,
Yaşam kolay değil hala de kışın,
Budur bu dağların kuralı, Ceylan.

Bırak bu dağları gel bizim köye,
Hasret kalmışsındır havaya suya,
Kurbanlar adadım gelirsin diye,
Dön doğduğun yere, buralı Ceylan.

Hasret kaldık senin ahu gözüne,
Sar yaraları, dön gayrı özüne,
Çık şu tepelerin yine düzüne,
Unuttun gurbette duralı,Ceylan.

Yine de gelmişsin doğduğun yere,
Kanamış her yerin hep yara bere,
Unut olanları geldin bir kere,
Çok sevindik seni göreli, Ceylan.

Ramazan’ım böyle yazılmış yazı,
Kimisi kurt olur, kimisi kuzu,
Yaralı Ceylan’ım üzdün sen bizi
Gelip burada can vereli, Ceylan.



Ramazan AKKAŞ
NEVŞEHİR-Tepeköy
26.02.2012


Gözlerin sürmelice narindir belin
Dağların maralısın ey nazlı gelin.
Süzülerek koşarsın saçında telin
Seni. nasıl vurdular nazlı ceylanım.

Kurşunlar şaşmadan, ok gibi gider
Ceylanımı vurdular,al kanlar heder
Yavruların anasız ah gayri nider.
Onmasın,seni vuran eller ceylanım.

Vurdular ceylanımı çıkmadı can
Avcının gözlerine bakındı el an
Yavrun yetim kalır ceylanım dayan
Ceylanımı vuran eller kırılsın.

Hattate sevo