Bizim Çocuklar’a...


Çocuğuz biz
Sizin çocuğunuz
Gözlerimizde Mardin hüznü bir bakış olsa da
Siz fark etmiyorsunuz belki ama
Çocuğuz
Ve
Afrika’da derisi kemiğine yapışmış
Yüzündeki gözündeki sineklerle barış
Hiroşima ve Nagasaki’ de kolu bacağı hiç olmamış
Raunda, Uganda ‘da tecavüze uğramış
Uludere’de evine ekmek götürme telaşıyla yaşamış
Ama fişlenmiş
O çocuklar bizim oyun arkadaşımız

Çocuğuz biz
Onların çocukları
Mahalle bakkalını en iyi tanıyanlar belki de
Tanıyan ama çoğu zaman azarlanan
Baklava aşırdı diye tutuklanan
Zile basıp kaçtı diye dövülen
Bir cinnet anında beylik tabancayla öldürülen
Çocuğuz biz
Ne olursa olsun elindeki oyuncak bebeğin saçlarının
Bir gün uzayacağını zanneden

Biz ki
Kamboçya’da
Afganistan’da

Biz ki
Felluce’de
Gazze’de
Ve Halepçe’de

Biz ki
Bosna’da
Hocalı’da

Ninni belledik top tüfek seslerini
Armutlu’ da oyuncak araba zannettik
Altında ezildiğimiz panzeri
Oyuncak kurşunlar yapılıyor zannettik bizim için
Bu şehirlerde
Avutulduk
Kendimizi karda kaydığımız plastik leğenlere
Boş kovanlar doldururken bulduk

Çocuktuk
Tırmanıp erik aşırabileceğimiz ağaçlar yoktu mahallemizde
Ya da kuşlar elektrik tellerinde
Sığınaklarda oynadık saklambacı
Ve kıracak vazo bulamadık bombalanan evlerimizde

Çocuksunuz siz
Bizim çocuğumuz
Şirinleri hiç tanımayan
Elindeki horoz şekeri vaktinden önce öten
Küçük prens ile evlenemeyen
Jelibonun tadını hiç bilmeyen
Bizim çocuklar

Aslında hiç ölmeyen
Toprak altında bile büyümeye devam eden

fhrn-jir