2
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1164
Okunma
Kırıntılar vardı acılardan ibaret
ufalanmıştı yüreğimin her yerine
zaman durmustu ...
kor kuyuya düşmüş gibiydi bedenim
çaresiz bi okadar anlamsızdı artık hayat.
Ummadığım anda ummadığım zamanda bıraktım kendimi sana ...
Sen konustukça huzuru yakaladım
yureğimin acıyan derinliklerinde.
Acılarımı içtim yudum yudum.
Zincir vurdum hapsettim boşluğa.
Geceye adınla başlıyor
sabahın ilk ışıklarına dek
demleniyordu hayalin
karşımda.
Şimdilerde ;
derin ,sessiz çığlıklar hissediyorum kulaklarımda.
Sözlerini hissediyor, duyamıyorum.
Yorucu hasretle bekliyorum,
tükenen ruhumla.
5.0
100% (5)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz