SORMA GEL…
“Söz” deyince dara düşen söz başı
Ya zaldandır, ya kaldandır. Sorma gel!
Damla damla, çise çise gözyaşı
Ya maldandır, ya yoldandır. Sorma gel!

Kalemler yazsa da yürekler kanmaz
Sanır mısın bu can seninle yanmaz
Çile veren elbet gülemez, onmaz
Ya daldandır, ya koldandır. Sorma gel!

Karanlık dünyalar ışığa muhtaç
Bülbülün yolduğu gülü başta taç
Arzular doyumsuz, gurbetler hep aç
Ya baldandır, ya boldandır. Sorma gel!

Bir şiir söyletir sözlerin bize
Derdimi elbette dökerim söze
Gör ki dertsiz miyiz dertler tek düze
Ya oldandır, ya kuldandır. Sorma gel!

Bizden dertli çıktın, derdini deştik
Derdimle derdinin içine düştük
Acınla kavrulduk, acınla piştik
Ya aldandır, ya şaldandır. Sorma gel!

Umutlar tükense hasretler bitmez
Sensiz hiç bir evin dumanı tütmez
Sizi hiçlediyse beş para etmez
Ya gâldandır, ya soldandır. Sorma gel!

Zal: deli.
Kal: Olmamış, ham
Ol: Doğmak.
Gâl: Bozgunculuk.
Zülfikar Yapar Kaleli