Gün ışığı çayımda tararken saçlarını.
Yadıma düşüverir gamzenin ışıltısı.
Ve menekşeler bürür gönlün yamaçlarını.
Ana seni anlatır semaver fısıltısı.


Çay deminde vuslatın ıtırı buğulanır.
Her yudum sana dair buse olur dudağa.
Yokluğun hazan günü yapraklar ağulanır.
Kar yağar ağustosta sinemdeki kor dağa.


Çayımın kokusuna karışınca hasretin.
Demliğimin üstünde turnaların gölgesi.
Hüzün olur bendeki akıbeti niyetin.
İpekten şal bürünür semaverler bölgesi.


Seni getirmese de buğusunda nazlı gül.
Yadınla yudumlamak dertlerime em olur.
Sen hasretin kuğusu özlenen nazlı betül.
Gamzenin usaresi yaraya merhem olur.


Hasretin çay tadında buğulanır dembedem.
İnce belli bardaklar sen yokken sırdaş bana.
Seni yâd ettiğimde nedense ışır didem.
Bunları anlatmayı borç bilirim ben sana.
Ankara,29.10.2011 İ.K