Edep rahlesinden uzaksa dizin
Sözü bala banıp aş edemezsin...
Kapanır kapısı ilâhi gizin
Şeytanı dost sanıp, başedemezsin...

Gönül bir şelale, dil ise ark’ın
Mü’minsen münkirden olmalı farkın
Bedeli bellidir Rahmân’a şirkin
Nefsinin gönlünü hoş edemezsin...

Akleden âlemi arifle gezer
Kalp gözü açık kul çok sırrı sezer
Arsızla muhabbet sohbeti bozar
Çukuru zirveyle eş edemezsin...

Akıbet aşikâr, önün mezarken
Can tene tutsakken, ömrüne yârken
Henüz gül kokulu baharlar varken
Mevsimi ukbâya kış edemezsin...

Çok hasar verse de bu dem’in seli
Mü’mine salâh’tır Resûl’ün eli...
Âlimi el bilip, cahili Velî
Ayağı kendine baş edemezsin...

Ahd’in var ezelden, kâlû belâ’dan
Yer ve gök inliyor hergün saladan
İbret biç kendine her musalladan
Hayatı anlamsız, boş edemezsin...
Hayatı anlamsız, boş edemezsin...

Mecit Aktürk