belki geri gelir
belki yeniden sever
belki ellerimi tutar
belki sarılırız da
kim bilir?

uyurken özlediğinin farkına varamıyor insan, üzülüyorum
oysa ben seni her saat diliminde, her çoğrafyada ayrı ayrı sevmiştim
sevişmiştik ders arası, gece yarısı girilen hayallerde
uzuvlarımın her bir köşesi sana çalıyor
aklım duruyor, gözlerim köreliyor, saatler seni gösteriyor
ben en çok seni özlüyorum, farkında mısın?

her şey yolunda gözükürken, hiçbir şey yolunda gitmiyor
sigarayı bıraktım, alkol de almıyorum gittiğinden beri
sen aklıma gelme diye, yemediğim güzellik yok
sıradan insanlar gibi erken yatıp, erken kalkıyorum
insanların arasına karışıp, kimisine hal hatır soruyorum
nasıl gidiyor diyorum, nasıl gidiyor?
bana sormalarına fırsat tanımadan uzaklaşıyorum oradan
olur da sorarlarsa verecek yanıtım yok
gidişini anlatabilecek kelimem yok henüz, üzgünüm

şarkılarla da aram düzeldi, dinleyince anımsamıyorum eskisi kadar seni
aklıma gelmiyorsun değil, aklım oluşunu kabul ettim işte
sana sunduğum her ne varsa, şimdi dost gibi sarılıyorlar bana
senin olanlarla, sensiz iyi geçinmeye çalışıyorum
belki bir yerinden tutunabilirim yokluğuna diye
hiç istemesem de, biliyorsun ki mecburum
sensizliği siz hiç yaşamadınız sevgilim
ben önce sensizliği sonra sizliği yutmaya çalışıyorum

uykularım kaçmıyor artık, onlara iyi davranıyorum
kızılacak bir şey yok; seni arıyorlar
farkındayım onlar da seni görmeyi çok özledi
bir rüzgar gibi esip geçsen,
çiğseleyen yağmur gibi damlasan,
hiç yoktan selam verip gitsen yine, olmaz mı?
ölümden dönsem, film şeridi değil de sadece yüzünü görürüm
öyle içimdin ki, kendimden geçip geçip sana varıyordum

şimdi bana koca bir hiçliğe alışmamı söylüyorsun
sensizliğin de iyi geleceğini
hatta ve hatta senden daha iyilerine layık olduğumu söylüyorsun
sahi sevgilim sorarım sana;
sen hiç ölülerin ağladığını gördün mü?

Kerem Sümer. (Kalabalık Saçlı Adam)