tebessümün de hüzün , gözlerin de özlem var .
gecenin yanıltan sukuneti nasıl ağaçlara ve çalılara ağrıtan gölgeler bırakıyorsa
gözlerin de öyle ağrıtıyor içimi..
dingin suda ki sessiz ve sabırlı bir bekleyişle
bekliyorum asi çağlayan olacağım senli günleri.

anlat ki tutunayım acılarına ,
gözyaşlarımız karışsın avuçlarımızda ,
anlat ki ben de dokunayım acılarına
ve sen de gel merhem ol benim can yangınlarıma.
kar nasıl dağlara ve ağaçlara daha çok yaraşıyorsa
sevgi de temiz yüreklerimize öyle yaraşıyor işte.

kurduğum her cümle öznesiz ,
belki bir gün gelir de talip olursun öznelerime diye.
Bir fırtına oturdu şimdi gözlerime,
Ha patladı ha patlayacak.
Yangın yerinden çıkmış yürekleriz seninle,

ben az konuşurum ,
sen anla deyip te seni zora sokmak istemem,
gel birlikte susalım , daha çok anlar ve anlaşılırız biz sessizliğin dilinde.

Bunca çöküntü ve hurdalar arasında sürerken hayatlar ,
kim mutluluktan bahsedebilir ki?
Kim eline rengarenk balonlar alır da çıkar kırlara ve azat eder renkli düşlerini ?
Sen ,içimi ağrıtan gözlerin sahibi,
Sen de benim en renkli düşümsün,
Nasıl azat ederim ki seni ?

kaç türlü yılgınlıklardan kurtuldu bu yürek ,
ve kaç can yangınlarını savuşturdu bu beden,
acılara tırnak geçirdi severek ve sevinerek.
sevgi kırıntılarını umman yaptı,
yalan çöllerini vaha..
işte şimdi yenildi bu yürek,
bilerek ve isteyerek...