Simit sattırılan simitçi ve dilenciyim ...

Çocuğum ben ayrıca, hayalsizliğin sokaklarında.

Buz gibi soğuktur düşlerim.

Tıpkı yuvasız kuşların kışları gibi.

Sıcacık yuvalarındaki insanlardan uzakta

Üşür benim titreyen ellerimde yüreğim.

Sinsi rüzgar sızar düşlerime,

Yüreğimi tir tir titretir.

Başı boş köpeklerden çok korkarım çünkü

Yoktur onlardan kaçıp saklanacak bir yerim,

Tutunacak bir dalım.

Soğuk ve korkuyla karışık üşür iliklerim.

Hayatın kalleşliklerinin farkındayım.

Ve tinere tapınmaktayım ısıttığı için

Beynimin en ücra köşelerindeki yalnızlıklarımı...




Feleğin kara yazısının henüz daha

Birinci satırında anlamıştım

Tanrının benim hakkımdaki planlarını.

Kırık camından içeri karanlık sızan yıkıntının,

Ay ışığına açılan penceresinde sessizce ağlamaktayım.

Yasaklanmış sevişmelerin

Gayrı meşru pişmanlığınadır isyanlarım.

Babamı hiç görmedim ben ve yolda görsem tanımam.

Üstelik bir hayli fazladır adaylarım.

Kim bilir hangi kulağı kesiktir babam.

Belkide bilmeden simit satmışımdır

Tanımadığım babama ve onun meşru çocuklarına...




Ben fahişelerin onurlu mücadelelerinin

Arka sokaklarında masum bir günahım.

Kendimi sarhoş naralarındaki

Yalancı cesaretin cüretkarlığıyla sınarım.

Günah; bile bile yaptıklarınla

Yapmak zorunda kaldıklarının çelişkisidir.

Benim karşı durulmaz kaderim,

Yaşamakla ölememenin ilişkisidir...




Ben; seçme şansı

Önceki kuşak tarafından yağmalanmış,

Talihsizliğin hazin hikayesiyim.

Ben; huzurlu Ailelerin tiksinip dışladığı

Tıpkı pasaklı bir sokak kedisiyim.

Ben; madalyonun öteki yüzüne hapsedilmiş

Bir sokak çocuğuyum.

Simit sattırılan dilenci çocuğum.

Aslında sadece bir çocuğum.

Halk arasındaki adım dilenci…



İSMAİL BOYRAZ